Houtsneden voor het afscheid van Michel de Klerk en Karel de Bazel

In 1923 verloor Nederland in korte tijd twee grote architecten. Op zaterdag 24 november overleed Michel de Klerk, voorman van de Amsterdamse School, op zijn 39e verjaardag aan de gevolgen van een longontsteking. Vier dagen later stierf Karel de Bazel, eveneens aan een longaandoening. De Bazel zat op dat moment in de trein naar Amsterdam op weg naar de begrafenis van De Klerk.

Het wegvallen van Michel de Klerk (39) en Karel de Bazel (54) veroorzaakte een schok in de Nederlandse kunstwereld. Kranten en tijdschriften stonden uitgebreid stil bij het leven en werk van beide architecten, die ieder op hun eigen manier hun stempel op de Nederlandse architectuur hadden gedrukt. De Klerk als voorman van een nieuwe generatie Amsterdamse School-architecten die paleizen voor de arbeiders wilden bouwen. De Bazel als gearriveerd architect van villa’s en grote kantoorgebouwen, zoals het hoofdkantoor van de Nederlandse Handelsmaatschappij in Amsterdam; op het moment van zijn overlijden stond het gebouw nog in de steigers.

Park Meerwijk: manifest van de Amsterdamse School

De gevel van villa De Bark klieft als de boeg van een schip door het omringende groen.

Park Meerwijk in Bergen wordt ook wel ‘een manifest van de Amsterdamse School’ genoemd. Met zeventien rietgedekte villa’s van Jan Fredrik Staal, Cornelis Jouke Blaauw, Margaret Kropholler, Piet Kramer en Guillaume la Croix was het een van de meest prestigieuze projecten in deze vernieuwende bouwstijl.

Het park kwam tot stand op initiatief van de Amsterdamse tegelhandelaar Arnold Heystee (1876-1941) in de moeilijke jaren van de Eerste Wereldoorlog. Heystee gaf in 1915 de opdracht aan architect Jan Fredrik Staal (1879-1940), die hij kende van de sociëteit Architectura et Amicitia in Amsterdam.

Lees verder

Amsterdamse School en de woningnood

Video

Interessante video over het creatieve antwoord van de jonge Amsterdamse School-architecten op de woningnood in Amsterdam.

Amsterdam trok rond 1900 veel mensen op zoek naar werk. Deze arme arbeiders woonden dicht op elkaar in nauwe straten en in slechte en ongezonde krotwoningen. Door de invoering van de Woningwet in 1901 en het vooruitstrevende volkshuisvestingsbeleid van SDAP-wethouder Floor Wibaut zou deze erbarmelijke situatie veranderen. De krotten werden gesloopt en maakten plaats voor nette arbeiderswoningen.

Lees verder