Grafisch ontwerper Chris Lebeau was gefascineerd door de zeggingskracht van het oosterse toneelmasker. Dit thema keert telkens terug op de omslagen van zijn programmaboekjes voor het theater. Maar wie goed kijkt, ziet nog veel meer…
Programmaboekje van Jac. Jongert voor Theater Tuschinski (1925/1926)
Alleen ‘het mooiste van het mooiste’ was goed genoeg voor Abraham Tuschinski, die zijn filmtheaters liet versieren in een bonte mix van interieurstijlen. Ook aan het drukwerk voor zijn bioscopen, zoals de fraaie programmaboekjes, werd veel aandacht besteed.
Jan Sluijters schilderde haar, Hildo Krop maakte dansmaskers voor haar voorstellingen en Mommie Schwarz ontwierp haar toneelaffiches… Museum Kranenburgh in Bergen (NH) brengt deze zomer een eerbetoon aan danseres en choreografe Gertrud Leistikow (1885-1948), die tijdens het interbellum voor veel Nederlandse avant-garde kunstenaars een bron van inspiratie was.
Gertrud Leistikow door Jan Sluijters, ca. 1920 (Collectie Nardinc)
Gertrud Leistikow wordt in 1885 geboren in het Duitse Bückeburg. Ze volgt een opleiding aan de kunstnijverheidsschool in Dresden en ontdekt daar dat haar talenten bij de danskunst liggen. Vóór de Eerste Wereldoorlog bouwt ze een succesvolle carrière op. Ook gaat ze op tournee naar Rusland. Haar werk is trendsettend. ‘Er is geen danseres die aan haar invloed is ontkomen’, schrijft een recensent in de jaren 30.
Amsterdam staat bekend om zijn 17e-eeuwse grachtenpanden, maar ook bewonderaars van architectuur uit het begin van de 20e eeuw kunnen er hun hart ophalen. In deze ‘binnenkijkgids’: 10 monumentale gebouwen en historische interieurs van rond 1900 die je moet hebben gezien…
Theater Tuschinski, detail van de gevel. Foto: Arjan Bronkhorst
7. Theater Tuschinski
We schrijven 1920. Abraham Tuschinski staat op het punt om zijn droom waar te maken. De opkomende joodse bioscoopondernemer, die al vier filmhuizen in zijn woonplaats Rotterdam heeft, laat een ‘filmpaleis’ in Amsterdam bouwen. “Amsterdam heeft vele theaters, maar als ik er één bouw, dan moet het alle andere ver overtreffen”, schrijft hij in zijn memoires. “Grootsch als een tempel en fraai als een paleis, een theater dat zijn weerga in Europa nog niet heeft, en zelfs het verwende Amsterdamsche publiek paf doet staan van bewondering.”
