Camille Martin, 1894 – decoratief omslag van de 2e jrg. van het prentenalbum l’Estampe originale (collectie Van Gogh Museum)
Het Van Gogh Museum heeft een van de mooiste collecties grafiek van rond 1900. Zo’n 1800 prenten en affiches uit het Franse fin de siècle zijn nu te zien op de website van het museum. De kunstwerken die vanwege de lichtgevoeligheid niet vaak worden tentoongesteld, zijn spectaculair in beeld gebracht. Op bijna elke prent kan tot de papiervezel worden ingezoomd.
Op dag 2 van onze Wenen-reis bezichtigen we 2 privéhuizen van de Oostenrijkse architect Otto Wagner in de buitenwijk Hütteldorf. Hoewel de villa’s naast elkaar op hetzelfde stuk grond zijn gebouwd, zit er een wereld van verschil tussen de bouwstijlen. Het eerste huis is gebouwd in een ietwat protserige historiserende stijl; het tweede huis in de strakke stijl van de Wiener Secession.
Michel de Klerk, klok van esdoornhout, 1914. Formaat 50 x 28,5 x 16,4 cm. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
Het Stedelijk Museum in Amsterdam heeft een unieke klok van Michel de Klerk aangekocht. De klok is een vroeg voorbeeld van de Amsterdamse School. Tot voor kort wist niemand waar het uurwerk zich bevond.
Jac. van den Bosch, ontwerptekening voor interieur met buffet en schilderij met flamingo’s, 1888 (Collectie SSK)
De Stichting Schone Kunsten rond 1900 bestaat 50 jaar. En dat wordt gevierd met een prachtige jubileumtentoonstelling! Het Drents Museum toont tot 1 maart 2015 een selectie uit de circa 25.000 objecten tellende collectie.
In het Louis Couperus Museum in Den Haag is deze zomer een aardige expositie te zien over de eerste twee sprookjes die Couperus heeft geschreven: Psyche en Fidessa. Van beide verhalen is een nieuwe bibliofiele editie uitgebracht met prachtige illustraties van Bernard Reith.
Fidessa op de eenhoorn, illustratie van Bernard Reith (Collectie Rijksmuseum)
Het schrijven van sprookjes was rond 1900 een ware rage. Dit kan verklaard worden vanuit het laat-19de eeuwse gedachtegoed. Het was een tijd waarin het onvoorwaardelijk geloof in de vooruitgang der wetenschap begon te wankelen. Men was van mening dat de wetenschap ‘het mysterie der dingen’ toch niet kon oplossen, omdat dit zich aan de waarneming onttrok. Het schrijven van sprookjes was de geëigende manier om dergelijke materie aan bod te kunnen laten komen zonder dat iemand daar aanstoot aan kon nemen.
Jan Sluijters schilderde haar, Hildo Krop maakte dansmaskers voor haar voorstellingen en Mommie Schwarz ontwierp haar toneelaffiches… Museum Kranenburgh in Bergen (NH) brengt deze zomer een eerbetoon aan danseres en choreografe Gertrud Leistikow (1885-1948), die tijdens het interbellum voor veel Nederlandse avant-garde kunstenaars een bron van inspiratie was.
Gertrud Leistikow door Jan Sluijters, ca. 1920 (Collectie Nardinc)
Gertrud Leistikow wordt in 1885 geboren in het Duitse Bückeburg. Ze volgt een opleiding aan de kunstnijverheidsschool in Dresden en ontdekt daar dat haar talenten bij de danskunst liggen. Vóór de Eerste Wereldoorlog bouwt ze een succesvolle carrière op. Ook gaat ze op tournee naar Rusland. Haar werk is trendsettend. ‘Er is geen danseres die aan haar invloed is ontkomen’, schrijft een recensent in de jaren 30.
